valerianowy

- za to aaron nie podoba się nikomu oprócz ciebie - złośliwie się uśmiechnął. każdy oprócz val uważał aarona za frajera. przynajmniej z facetów. w końcu każdy wiedział, że aaron był prawiczkiem.

- Aaron i tak ma większy potencjał niż Ty. I lepiej całuje. W porównaniu do niego jesteś... - przygryzła wargę opierając się plecami o parapet - frajerem - powiedziała zgodnie z prawdą. Kilka dziewczyn zwierzało jej się, że edek wcale nie jest taki dobry w te klocki.

- może jak mu pokażesz jak się pieprzy to będzie trochę mniejszym frajerem niż ja. - teraz już się tak nieprzyjemnie zaśmiał. jak profesor snape nie przymierzając. pomyślał sobie, ze nawet jeśli nie był bożyszczem kobiet, to było spore grono któremu miękły kolana na jego widok. a do tego definitywnie już dawno miał za sobą inicjację.

- Spokojnie. Będę się pieprzyć. Prędzej z nim niż Tobą!!! - wykrzyczała i zatrzasnęła się w swojej sypialni. Tego było za wiele jak dla wrażliwej valerii. I tak wytrzymała więcej niż była w stanie. Szczerze mówiąc była jeszcze dziewicą i pewnie dlatego nie chciała wtedy pieprzyć się z edwardem i dzięki niemu stwierdziła, że bedzie lepiej jezeli zrobi to z osoba przypadkowa. Wyciagnela spod łóżka piersiowke i napisal sie po czym wytarla wiglotne wargi siedzac na dywanie. Miala ochote sie rozplakac, ale obiecala sobie ze bedzie silna

poszedł za nią, wiadomo.
- teraz się upijesz? - pomyślał sobie, że przesadził. było to po niej widać. przecież edward wiedział, ze val jest dziewicą. tylko zupełnie o tym zapomniał. było mu wstyd. usiadł obok niej, spuścił głowę i nic już nie mówił. było mu przykro, ze doprowadził ją do takiego stanu.

Odwróciła głowę w przeciwną stronę. Dolna warga niebezpiecznie zaczęła jej drżeć, a drobne palce na piersiówce zacisnęły się jeszcze mocniej. Było jej strasznie przykro i nie miała ochoty nawet na niego patrzeć, a tym bardziej nie chciala z nim rozmawiać. Jej oddech stał się szybki i krótki, a grzywka wpakowała jej się do oczu

- wiem że chcesz żebym sobie poszedł. - powiedział zupełnie odmieniony. pomyślał sobie, ze miała rację - był frajerem. przecież się przyjaźnili, znali każdy swój sekret. a teraz to. czuł się jak ostatni dupek, ale nie mógł znaleźć odpowiednich słów by ją przeprosić; wszystko co przychodziło mu do głowy wydawało mu się zbyt niewiele znaczyć.

- Nikki czeka. - powiedziała tylko nadal wpatrując się w szafkę i stojący na niej zegar chodzący w drugą stronę. Prezent od edka sprzed pięciu lat.

- to niech czeka - chyba był naiwny, jeśli wierzył że tak po prostu mu wybaczy. - val... nie chciałem.

- Jasne. - roześmiała się od tak. Po prostu. Napiła się alkoholu i oblizała wilgotne usta tym razem z ironicznym uśmiechem patrząc wprost na edwarda. - Chciałeś. I sprawiało Ci to przyjemność. Zadawanie bólu.

- nigdy nie chciałem zadać ci bólu, wiesz o tym. - czy wyjdzie na debila jak się popłacze? wrócił normalny eddie, słodki, delikatny, miły. i wrażliwy, taki jak valerie. nie za późno?

Oparła głowę o łóżko i zamknęła oczy.
- Wszystko się popsuło Edek. Wszystko.

podszedł do okna, wyjrzał na uliczkę którą tak oboje lubili.
- nie mogło. nie tak szybko. - nie chciał w to wierzyć, w to, co powiedziała.

- A jednak. - uśmiechnęła się patrząc na sylwetkę Edwarda. To co jej się w nim podobało najbardziej to ramiona. Szerokie, męskie. Nie chciała już dłużej myśleć o tym, że powinni zakończyć swoją przyjaźn ponieważ - oboje się niszczymy. nawzajem.

- przestane. val, wiesz że cię kocham - nie wiedział co to była za miłość, ale troszczył się o nią, martwił kiedy ona się martwiła, cieszył kiedy widział radość w jej oczach. nie wiedział jaka to była miłość, ale wiedział że ją kocha.

- Ja Ciebie też - odparła. Ale nie wiedziała sama czy to była miłość przyjaciół , braterska czy może to było coś więcej. Sama nie wiedziała już czego chce. Wstała z podłogi i podeszla do okna stojąc z edkiem ramię w ramię - Pamiętasz jak wypadłam z tego okna? Na szczęście piętro niżej był podest dla konserwatorów zabytków. Można tylko wyobrazić sobie ich miny gdy wpadła w wiadro betonu

- pamiętam. byłaś cała poobijana, i przynosiłem ci codziennie czekoladowe muffiny z tej twojej kawiarenki. - pamiętał, ze kiedy się krzywiła z bólu, jego tez coś łamało w plecach. i nadal miał jej zdjęcie jak wżera takiego muffina, wyglądała ja debil ;d

Bo była cała umazana czekoladą, bo spuchnięty uniemożliwiał jej normalne jedzenie.
- To dziwne, że zawsze przy mnie byłeś - powiedziała z nikłym uśmiechem i otarła swoją dłoń o jego. Taki mały gest, a jaki znaczący.

- nie, to dla mnie zupełnie normalna. - odparł, ciągle myślał, że to właśnie się skończyło. już się nie zastanawiał czy wyjdzie na debila jak się popłacze. to nie miało znaczenia, i tak łza mu spłynęła po policzku.

Dostrzegła tą łzę. Usiadła na parapecie i ją starła.
- Głuptas. - uśmiechnęła się, a jej policzki płoneły żywym ogniem, dłonie drżały, a serce stukało w szaleńczym rytmie. To co chciała zrobić przerazallo ja. A co jesli zostanie odrzucona? Podobno raz sie zyje pomijajac reinkarnacje. Musnęła jego warge dolna, gorna, az w koncu zwykle musniecie zamienilo sie w cos wiecej. W pocalunek.

sam nie wiedział co o tym myśleć. po tym, co było ostatnio bał się, że wszystko skończy się kolejną kłótnią. bał się, że potem ją straci, a to był wielki lęk. ale w końcu zdecydował się objąć ją w pasie i oddać pocałunek.

Dotknęła jego policzek idealnie ogolony jak zawsze. Księżyc oświetlał ich sylwetki. Wyglądało to jak zakończenie jedego z tych wszystkich ckliwych komedii romantycznych.
- Kocham Cię. - szepnęła niepewnie wprst do jego ucha obejmując go za szyję tak jakby bała się, że za chwile Edward ucieknie nie zostawiając nawet pantofelka

przytulił ją do siebie, było mu tak błogo.
- ty wiesz. - pocałował ją w ucho, tak leciutko. nie do końca wiedział co dalej z tym wszystkim zrobią. ciągle był oszołomiony całą ta kłótnią i nagłym obrotem spraw. oj.

Sama nie wiedziała co będzie dalej. Jak potoczą się sprawy. Teraz chciała być z nim i była szczęśliwa. Chociaż bała się o przyszłość i czuła że i on się boi skoro tak doskonale wyczuwali swoje uczucia/.

nie ruszał się, wiadomo. przesunął tylko rękę na jej plecach. może to zabrzmi prozaicznie, ale nawet w tej chwili, sam nie wiedząc czemu i tak jej pragnął. na tym parapecie, w tym pokoju, takiej jak teraz. domowej, i rozgrzanej.