Bergian Park

/ tak! to było strasznie straszne xd

- O dzięki. - powiedział i zapalił papierosa. Wreszcie poczuł, że żyje.
- Nie martw się nim pewnie jest gejem. - powiedział zastanawiając się kto to mógł być. Nie żeby go to obchodziło, ale mężczyźni naprawdę są wredni i lubią ploteczki podobno. Objął ją przyjacielsko ramieniem pod pretekstem, że jest zimno.

/ta kurzajka fuuuu xd

- BARDZO MOŻLIWE! - powiedziała wyniośle i pozwoliła sobie wtulic się w markusowego - Miękki jestes - powiedziała, bo nie mial tak bardzo wystajacych żeber jak Ci wszyscy anorektyczni chlopcy. - A jak z twoim sercem? - zapytala lekko zeby nie okazac jak bardzo ja to interesuje

/ włosy łonowe w kanapce xd

- Spotykałem się do niedawna z pewną angielką, ale to przeszłość. Teraz jestem sam. - uśmiechnął się z dumą i pomasował jej delikatnie kark. Podobał się mu zapach jej perfum. Zaciągnął się papierosem.

/huh ;c


Zabrała mu papierosa i zaciągnęła sie zostawiając ślad szminki po czym wsunęła mu go między palec wskazujący a środkowy.
- Tak. Najgoretsze tylko Stockholmu sa singlami. - powiedziala majac na mysli ich obojga i rozesmiala sie spoglądajac na kosc policzkowa markusa

- O czym tak myślisz? - zapytał patrząc się jej w oczy i zaciągnął się papierosem brudnym od szminki. Pogłaskał ją po ramieniu i nawet miał ochotę ją pocałować, ale był dżentelmenem! Więc coś go powstrzymywało.

- O Edwardzie - przyznala sie szczerze - Zastanawiam się czy coś nam wyjdzie z tego no wiesz... I teraz chyba zaluje ze wszystko zaczelam. Moglismy zostac przyjaaciolmi - westchnęła opierajac brode na jego ramieniu a dlonia bawiac sie skrawkiem jego koszulki

- Może wam się ułoży jeszcze. - powiedział, chociaż nie lubił dawać dobrych rad. Nie był w tym dobry i jego pomysły nigdy nie pomagały. - Musisz wiedzieć czy tego chcesz. - uśmiechnął się i zgasił papierosa butem.

- I to muszę dokładnie przemyśleć - pokiwała palcem wskazującym z uśmiechem i pocałowała kącik warg markusa. Chciała trafic w policzek ale jej zeszło trochę.

- To było miłe. - powiedział mówić o tym pocałunku. Może i był krótki, ale bardzo przyjemny.
- Tak, tak przemyśl to dokładnie. Wiesz może ktoś inny tylko czeka aż będziesz wolna. - powiedział nic nie sugerując. nienie.

- Mhm jasne. Ciekawe kto. Może ten głupkowaty Aaron który zamknął się kilka tygodni temu w pokoju i gra w Tibie - westchnęła przeciagajac sie by rozprostowac kregoslup ktory czesto jej doskwieral

- On gra w cs'a chyba. - uśmiechnął się lekko. - Wiesz ja na przykład. - powiedział nieśmiało i spojrzał na swoje buty. Było mu głupio,nie powinien tego mówić.

Ona uznała to chyba za zwykłą życzliwość lub żart. Na początku przypadkiem, bo okazała to niepohamowanym śmiechem, który zakończył się głuchą ciszą.
- Czyli na Ciebie zawsze mogę liczyć - powiedziała a potem przyszedł czas refleksji i zastanawiała się czy to na poważnie tak.

- Tak, mówię całkiem poważnie. Nie śmiej się! - mruknął udając, że się obraził. Po chwili się uśmiechnął i położył jej głowę na ramieniu. - Jesteś dla siebie zbyt surowa. Nwet nie wiesz ile osób się za tobą rozgląda. - zaśmiał się bo to zabrzmiało strasznie śmiesznie.

- Mhm. Być może - pokiwała głową i pogładziła go po ogolonym policzku. Pachniał perfumami kleina i wodą kolońską. - Markuuuuus... Dziękuję - podziekowala za to, ze po prostu jest i mowi jej tak mile rzeczy, ktorych chyba potrzebowala

- Proszę bardzo. Wiesz zawsze do usług. A teraz idę, jest już późno. - powiedział wymigujac się. Prawda była taka, że jego matka ustaliła mu godzinę policyjną xd. Uśmiechnął się pocałował ją w kącik ust i poszedł.

A ona poszła do siebie, bo zobiło się zimno

japoński klimat wydał się cathy dostatecznie fajny, żeby wyszła właśnie tutaj na późny spacer. snuła się teraz powoli dajmy na to krętymi alejkami i tonęła w zadumie na różne różniste tematy.

Andrew spacerował ze swoim kotem na smyczy i rozmyślał nad globalnym ociepleniem. Miał nadzieję, że dzisiejszy wieczór spędzi spokojnie, bez kłopotów. Uśmiechnął się uprzejmie do spacerującej dziewczyny.

Natomiast Papa Soprano siedział na ławce, pozorując czytanie gazety z wyciętymi miejscami na oczy. Ukradkiem obserwował okolicę, a przez Ciebie piszę z wielkimi literami. To pewnie te emocje! W każdym razie podrygiwał lakierowanym butem w rytm tylko sobie znanej melodii i czekał. Czekał na nieuniknione! W tej samej chwili zauważył Andrew i złożył gazetę, układając ją na kolanach. Wstał.

to ja z małych będę pisać! spojrzał na mężczyznę w sile wieku. wyglądał naprawdę podejrzanie, ale to nie wina naszego a. że jego ojciec jest księgowym w mafii. Podrapał się po głowie i wziął kota na ręce. jedynie kot mu został, bo do rodziny się nie przyznawał. to nic, że koty liżą masło.

a liżą? cholera, może to co mam w domu jednak nie jest kotem, wbrew temu co mi mówi...
papa podrapał się po łysince i uśmiechnął uprzejmie do andrew, wymijając go i powoli idąc w przeciwnym kierunku. ale to tylko chwyt marketingowy, bo kiedy znalażł się w bezpiecznej odległości, odwócił się przodem do pleców andrew i wycelował w niego z.... banana! spojrzał na niego krzywo i mrucząc coś pod nosem schował z powrotem i tym razem wyciągnął maussera, do którego przylepił się papierek po krówce, ciągnącej nie chrupkiej. strzelił!

tak było w "ludwiczku" tak, tak do ta bajka z foxkids!
andrew zawsze miał szczęście lecz nie tym razem. tym razem nie zdążył się schylić i zrobić uniku, a zawsze był dobry w unikach jeśli chodzi o grę w dwa ognie. Tak więc został postrzelony w klatkę piersiową. Jęknął i poległ, ale jeszcze żył! leżał tak więc w kałuży krwi, a jego kto rozpaczliwie miauczał.

może to kot krwawił, a nie andrew?
papa soprano wiedział co należy robić w sytuacji, w której widzi krwawiącą osobę:
UCIEKAĆ. i to też pospiesznie uczynił. aż się kurzyło.

cathy zawsze przejmowała się losem innych ludzi, była wrażliwa i nic nie mogła na to poradzić, zresztą kto by się nie przejął, widząc rozkraczonego na chodniku szona w kałuży krwi. momentalnie do niego doskoczyła, przeciskając się przez tłum gapiów, których nie stać było na nic innego jak patrzenie na blednącego andrew ;_;
-to jakiś film, czy czy.. to się dzieje naprawdę? - zapytała lekko skołowana. xd

- jwghrwiuhiqweedfvn. - odpowiedział na jej pytanie. proszę o wyrozumiałość, niecodziennie uczestniczy się w strzelaninie! ale andrew nie był samolubny - najbardziej przejmował się w tej chwili losem swojego kota. - zaopiekuj się moim kotem! - wymamrotał do dziewczyny i zemdlał.