lodowisko

-kogo? - zapytał trochę zdezorientowany - dzieciaka, kota czy siebie? - spojrzał na nią spod grzywki, która opadła mu na oczy - na którym z nas zależy ci najbardziej, siri?

-na tobie i na ralfie, oczywiście-w stresie szarpała nogawkę zakupionych niedawno dżinsów-nic wam nie jest? tobie i ralfowi-wolała sprecyzować.

-uh, nie wiem. ralf mnie podrapał, jeśli o to chodzi, więc chyba żyje, masz - rozpiął kurtkę i podał jej kota, czując jak przemakają mu rurki od leżenia na lodzie - co do mnie nie jestem pewnien, chyba nie żyję - zerknął na nią.

podrapała kota za uchem i pocałowałą nathana w policzek, bo nie wiedziała że jest gejem. gdyby wiedziała, przysłałaby mu jakiegoś miłego kolegę na nocxd-żyjesz już? jeśli nie, to powiedz, jakoś zaradzimy.

nie był gejem. ralph był! chyba, że chcesz żeby nathan był gejem. takowym jeszcze nie grałam xD.
-chyba obiłem sobie tyłek - jęknął i spojrzał na nią maślanym wzrokiem - i rączkę. i nóżkę też, siri.

myślałam, że był. to znaczy tak wcześniej przeczytałam ;dd. brat fransa jest gejem, tylko jest nieożywiony.
-niedobrze. nie umrzesz, mam nadzieję?-uśmiechnęła się, targając mu włosy-może już lepiej nie będziemy jeździć?-zaśmiała się. wbrew pozorom wcale się z niego nie naśmiewała, serio.

-ej, nie no co ty, nie jestem babą. to znaczy bez urazy, ale jeżdzimy dalej - zawyrokował, podnosząc się powoli i jęcząc pod nosem, bo porządnie stłukł sobie kolanko i bolało. podsunął siri pod nos spuchnięty nadgarstek - podmuchaj i nie będzie bolało - uśmiechnął się krejzolsko całkiem.
no może być i gejem ;p.

jak tam chcesz ;d.
zaśmiała się-no daj-przejęła nadgarstek,xd, i podmuchała-już? nie boli?-spojrzała na niego znad nadgarstka, w drugiej ręce trzymając mruczącego do siebie ralfa. tęsknił za nathanem, bo lepiej pachniał. no i z drugiego wiadomego powodu.

-boli, ale trudno. przeżyję - odebrał siri ralpha i ugryzł go w fajne kocie ucho - jeździmy - zawołał zadowolony, a przynajmniej udawał zadowolonego, bo bolała go ręka ;_; - chodź, siri.

-idę, już-przyglądała się ich miłości i zastanawiała, czy nie powinna kupić nathanowi kota na urodziny, albo jakąś inną, specjalną okazję. jeździła, aż się zmęczyła.

może nathan jest gejem zoofilem?
-ralf powiedział, że skręciłem sobie nadgarstek. już nie chcę jeździź - powiedział, patrząc na siri jak małe dziecko, któremu mama właśnie odmowiła kupna batonika.

i nekrofilem xdd.
-skręciłeś?-za dużo wypadków jak na jeden dzień, niedobrze-może powinieneś iść z tym do szpitala? co, jeśli złamałeś?-ściągnęła go, a raczej próbowała ściągnąć, z lodowiska i zmusić do siedzenia na ławce.

jeździź xddd
pozdro ja
-nie, nie lubię lekarzy. przeżyję, no nie? - spojrzał na nią pytająco, bo właściwie nie wiedział, już dawno niczego nie złamał, ale zawsze ostatecznie lądował na pogotowiu. nie tym razem, o nie. nie da się tak łatwo.

xddddddd.
-nie wiem, czy przeżyjesz. co, jeśli kiedyś będą musieli, przez dzisiejszy wypadek, amputować ci rękę?-zmieniła buty na łyżwy i krążyła-może zbada cię miła pani doktor i dostaniesz naklejkę dzielnego pacjenta?-usiadła w końću.

-tak myślisz? - skulił się w sobie i zszedł z lodowiska, patrząc na swój nadgarstek. nigdy nie lubił tych momentów, w których coś sobie łamał, kruszył, skręcał - kurwa. to wszystko przez tego dzieciaka, idę mu nakurwić i zlać.
zdenerwował się.

-uspokój się-pociągnęła go na ławkę. w sumie to się go wystraszyła, bo nie była przyzwyczajona do agresywnej strony nathana, więc nie dziw się-zapakują cię w bandaż, czy co tam innego i będziesz normalnie żył. nawet mogę ci ralpha pożyczyć-nie byłabym tego ostatniego taka pewna.

-ale pożyczysz mi go, tak? na pewno? - dopytywał się, bo pomyślał, że jeśli wsadzą mu rękę w gips, będzie porzebował kogoś kto zrobi mu jedzenie. a ralf był do tego wprost idealny.

-tak, na pewno-pokiwała głową, śmiejąc się z niego-ale pójdziesz do lekarza i w razie czego zgodzisz się na gips, czy co tam będą chcieli?-wstała i wzięła swoje łyżwy.

-ale ty tez bedziesz do mnie przychodzic? - upewnil sie, patrzac na nia z cwanym usmiechem - i pojdziesz ze mna? do lekarza. nie lubie szpitali - przyznal sie, marszczac brwi. no widzisz kamienny nathan przyznaje sie do slabosci. musialo go naprawde bolec.

a to wszystko dla siri ;d-tak, będę przychodzić, tak pójdę z tobą to lekarza-potargała mu włosy-mogę cię nawet trzymać za rękę-nie wierzyła mu do końca we wszystko co mówił, nie wiem czemu. wiedziała też że i tak wybierze ralfa.

xd
milosc nathana do ralfa jest taka urocza, ze nie jestem w stanie zaprzeczyc iz tak nie bedzie. ale staral sie, naprawde sie staral. przysiadl na lawce i jedna raczka sciagnal lyzwy..
-a moze jednak nie pojdziemy?

-pójdziemy, bo inaczej nie pożyczę ci ralfa, ani nie pomogę zrobić herbaty-xd, chciało jej się śmiać, ale wiedziała, że to go przekona. przynajmniej miała taką nadzieję. krążyła tu i tam, stresując się.

-nie mozesz mi odmowic zrobienia herbaty. ralf jeszcze nie umie mi jej robic, a herbata to rzecz swieta - spojrzal na nia smutno i wsunal nogi do butow, po czym wstal - niech bedzie. chodzmy.
i poszli, a ja ide