Starbucks

-raczej nie-uśmiechnął się, może bardziej do siebie niż do niej. biedny frans nawet nie wiedział, co oznacza 'manola'xd-chociaż tak naprawdę, nigdy nie przeszkadzało mi to, że przebieracie się i wbijacie w te buty na przykład dla mnie.

-oh no proszę, przemawia przez ciebie typowy facet, franc. ale i tak zdołałam cię polubić, więc to nic - nachyliła się i zmierzwiła jego seksownie przydługie włosy. miała ochotę zjeść go teraz, zaraz, JUŻ! ale się wstydziła. to chyba lepiej.

kurwiszon, skasowałam posta :C.
wszyscy pragną fransa, a on nic o tym nie wie-ale nie zdążyłaś jeszcze znienawidzić, prawda?-uśmiechnął się szeroko, nachylając nad stołem i wyraźnie wykazując nadzieję na to, że michelle ciągle go lubi-ale to, że niektóre z was tak ładnie pachną, naprawdę doceniam-miał na myśli michelle.

-mhmmm - mruknęła jedynie, bo kiedy znajdował się tak blisko niej nie była w stanie myśleć, a co za tym idzie budować sensownych zdań. będzie musiała nad tym popracować - pocałuj mnie - dodała po chwili, nie odsuwając się od niego.

więc jak nakazała, tak zrobił. ku własnemu zdziwieniu, bo nigdy nie był jakimś plejbojem, czy innym lowelasem. nie był też sierotą i nie przypalił sobie niczego papierosem, którego trzymał w prawej dłoni.

michelle nie była pierwszą lepszą, która chętna byłaby wskoczyć komukolwiek do łóżka, miała swoje zasady, których się trzymała, jednak we francois było coś tak elektryzującego, iż cały jej kodeks został automatycznie odsunięty na bok, a sama miszęl położyła dłoń na karku fransła oddając pocałunek. miał przyjemne i miękkie usta.

nie dało się inaczej, mając na imię frans i twarz gasparda. nachylił się trochę bardziej, na tyle na ile pozwalał mu stolik między nimi. potem jednak odsunął się, na milimetry dwa, albo trzy, bo nie chciał wyjść na żadnego maniaka seksualnego, albo pedofila. ale zaraz mu przejdzie.

odsunęła się i ona czując jeszcze dotyk jego warg na ustach. otworzyła oczy i przyglądała się fransła z pewnym zaciekawieniem w ciemno brązowych oczach
-chyba mnie poniosło - mruknęła w końcu, zakładając za ucho pasmo włosów, będąc jednocześnie pewna iż to jej wina i frans weźmie jej to za złe.

-raczej nie bardzo-uśmiechnął się znów lewym kącikiem. w końcu do niczego nie doszło, nie zgwałcił jej, ani ona jego. zgasił papierosa, rozejrzał się i przyglądał potem michelle, zastanawiając się, ile ma lat.

siedemnaście, a on?
-hm, no tak. nie nudzę cię? to znaczy swoim towarzystwem, no wiesz? - oho, czyżby nerwowy słowotok. zamachała nogą i napiła się kawy.

z moich obliczeń wynika, że 20.
-nie, dlaczego przyszło ci to do głowy?-oparł się o, niesamowite, oparcie i poprosił o kolejną kawę. mazał też ołówkiem na jakiejś serwetce i nie był to żaden stres, wbrew pozorom.

-co tam skrobiesz? - zapytała się, wstając i opadając na kanapie obok niego, gdzie zaglądała mu przez ramię. miała nadzieję, że nie wbije jej ołówka w oczy, mówiąc że jej nie pokaże i żeby sobie stąd poszła, bo to jego prywatne zapiski dotyczące sposobu w jaki ją zabije xd.

xdd bo była diabłem-nic mądrego-napisał na razie cały alfabet i kilka słów, między innymi michelle, bo naprawdę mu się podobało. oparł się znów, podając jej zmiętoloną już serwetkę. nawet się nie wstydził miłości do jej imienia.

uśmiechnęła się do ów pomiętej karteczki i nawet cmoknęła go w skroń w ramach nie wiem czego a propos nie mam pojęcia czego. chyba znowu ją poniosło i obawiam się, że będzie ją tak nosić w jego obecności coraz bardziej.
-masz ładny charakter pisma - powiedziała w końcu. naprawdę miał.

nie miał nic przeciwko temu, ale nie chciał jej na razie nic o tym mówić. to nie w stylu fransa, i tak dalej-taaki, jakiś, nigdy mi się specjalnie nie podobał-wcisnął jej ołówek i drugą serwetkę-pokaż swój-nie wiem, co mu przyszło do głowy, ale skoro już tyle pisze, to chciał zobaczyć, jaki charakter pisma ma michelle.

-oh, hm nie wiem co mam napisać - mruknęła i zanim się zorientowała wykaligrafowała jego imię. miała sympatyczny charakter pisma, w końcu dużo pisała na zmianę z kręceniem filmów wzorowanych na woodym allenie, którego była wielką fanką zupełnie jak ja - i jak?

-nie rozumiem jeszcze jednego-rzekł, przyglądając się serwetce-dlaczego, oprócz tego że ładnie pachniecie, macie takie zgrabne pismo-nadal mówił tylko i wyłącznie o michelle, bo nigdy nie przyglądał się temu, jak piszą ładnie pachnące dziewczyny.

wzruszyła ramionami, bo naprawdę nie miała pojęcia jak odpowiedzieć na pytanie francois z gatunku trudnych & egzystencjalnych.
-hej, nie wiem. może to przypadek, albo jakaś zaprogramowana zależność - uśmiechnęła się.

-powinien kupić sobie jakąś książkę na ten temat, ale zawsze się wstydziłem-zaśmiał się ze swojej głupoty-i nienawidzę internetowych zakupów. kilka razy przysłali mi nie to co chciałem-pokręcił głową, zdecydowanie nie był dzieckiem techniki.

-widocznie nie potrafisz zamawiać z odpowiednich źródeł - odezwała się tonem znawcy, chociaż była taka obyta w tej kwestii tylko i wyłącznie ze względu na ojca, który zamawiał różne ciekawe gadżety na ebeju.

-kupisz mi taką? zawiń w papier i wtedy mi dasz, wstydziłbym się inaczej-uśmiechnął się znów, pijąc zimną już kawę-ale nikomu nie mów, dla kogo to, z jakiej okazji i tak dalej-pokręcił głową.

zaśmiała się, bo fransła z lekkim zażenowaniem wymalowanym na twarzy był jeszcze bardziej zjawiskowy niż normalnie.
-hm, zastanowię się. kiedy masz urodziny? - zapytała, bo może kupi mu ów książkę właśnie z tej okazji.

-urodziny maaam-musiał się zastanowić. nie obchodził urodzin, nie wiem dlaczego, ale w końcu sobie przypomniał-wiem! dwunastego marca-pokiwał pewnie głową. był z siebie dumny-najlepiej taką grubszą, okej? żebym miał zajęcie na dłuższy czas.

-no jasne - cmoknęła go w policzek i poszła.

Po kilku minutach od zamówienia swojej macchiato zabrała kubek z lady i rozciągnęła się w wygodnym skórzanym fotelu. Poprawiła mega chustę w którą się opatuliła i kichnęła.