Kungliga Slottet- Pałac Królewski

608 komnat...

pozdrawiam 608 komnatę.
miszęl tak się złożyło stała przed ów pałacem i popijała dr peppera przez słomkę. dzisiaj lubiła sztokholm odrobinę bardziej niż wczoraj, chociaż mimo wszystko plasował się w jej rankingu na samym dole, nawet za warszawą, hihi.

frans, obijając się ciągle, znalazł się najpierw w jakiejś kawiarence, potem w parku, aż doszedł tutaj. nie miał pojęcia co gdzie jest, chociaż drogę do domu na pewno by znalazł, i co to za pałac. stał, patrzył na niego i nic.

spojrzała na niego, bo zakłócał spokojną aurę, którą zdołała wytworzyć, stojąc tu i w skrytości ducha użalając się nad swoją niedolą związaną z mieszkaniem w tym okropnym miejscu. to moja pierwsza postać, która nie lubi swojego miejsca zamieszkania i mnie to kręci, sorasky.

spoczasky. odwrócił głowę w jej stronę, podnosząc rękę, w której trzymał niedopalonego papierosa. żeby się przywitać i żeby podziwiała z nim ten na pewno wspaniały pałac, którego wspaniałości nie mógł jeszcze dostrzec. miał dym w oczach ahha.

-cześć, masz dym w oczach - powiedziała, bo doszła do wniosku, że powinien wiedzieć. podrapała się następnie za uchem i poprawiła wiecznie pozostające w nieładzie włosy - masz może oprócz dymu drugiego papierosa i zupełnie przypadkowo zippo do użyczenia mi ognia? - uniosła brew i lustrowała go całkiem sympatycznym spojrzeniem.

-wcale nie mam-dymu w oczach, uśmiechnął się, może nawet trochę idiotycznie, ale to gaspard, jemu wszystko wychodzi zajebiście i można mu wszystko wybaczyć-mam i papierosy i zapalniczkę-wyjął z kieszeni najpierw paczkę, potem zapalniczkę i wyciągnął ją w stronę michelle. z papierosami obchodził się delikatnie.

a z dziewczynami już nie? no trudno, jakoś to przeżyje. miszęl to twarda szczuka.
-mhm, dzięki. jestem michelle. to tak, żeby nie wyszło że rozdajesz papierosy nieznajomym, bo jak się rozniesie po mieście, nie będziesz miał spokoju i zbankrutujesz na kolejne paczki dla cisnącego się do twoich stóp tłumu - powiedziała, z lekkim uśmiechem, ale spokojnie nie kpiącym. wydaje mi się, ze michelle za dużo mówiła, ale taki już jej urok. można jej to wybaczyć. można? wzięła od niego jednego papierosa, goździkowego djaruma, bo są lawli spoko i kól, po czym pochyliła się, pozwalając mu zapalić jej ów papierosa. przyczyniał się do zabicia jej płuc.

z dziewczynami bywało różnie, wszystko zależało od aktualnego stanu fransa. papierosy było jego świętością-ja jestem francois, lubię papierosy i nie mam w zwyczaju rozdawać ich nieznajomym, aha-pokiwał głową, mrużąc oczy i zapalając jej papierosa. uśmiechnął się, tym razem zupełnie nie idiotycznie, wpadając na to, że nie umrze sam, a śmierć w towarzystwie, jest na pewno dużo fajniejsza od takiej samotnej. postanowił to zapisać, ale nie miał nigdzie żadnej kartki. poprosił o nią michelle.

-hm, czekaj - otworzyła swoją torbę bez dna, która jednak mimo wszelkich podejrzeń nie była workiem świętego mikołaja, a wytworem sprawnych rączek sygnowane marką chloe, etc. zgubiłam wątek. aha, tak otworzyła torbę i chwilę w niej grzebała, żeby ostatecznie wyciągnąć notatnik z sheepworld + długopis, które to gadżety podała fransła, pozwalając mu wyrwać kartkę lub dwie, ale nie więcej, bo nie będzie miała gdzie pisać.

na pewno była worem na ziemniaki, mam taką. podziękował grzecznie za długopis, miał w nawyku pisać tylko pogryzionym ołówkiem, który zaraz wyjął z kieszeni. wyrwał jedną kartkę, chociaż preferował mazanie po książkach lub okładkach zeszytów i zapisał swoją świetną myśl, a zaraz obok napisał michelle, stwierdzając, że ma super fajne imię, o czym też ją poinformował.

zaczerwieniła się, ale tylko odrobinę, mówiąc że w londynie, gdzie mieszkała jeszcze tydzień temu, co druga dziewczyna nazywała się miszęl i to właściwie fajne, że tutaj jej imię wzbudza zainteresowanie. odebrała też swój notes i wrzuciła z powrotem do torby zamykając ją na magnesowy guziczek, bo takie lubię najbardziej.
-a ty? jesteś stąd, fransła?

-nie musiałaś tego mówić, michelle-pociągnął ją na jakąś ławkę za nimi, zmęczył się wystawaniem pod pałacem-z francji, dokładniej z lyonu-miał manię powtarzania tego kiedy tylko nadarzyła się okazja. wyciągnął nogi przed siebie, przyglądając się nogom michelle-dobrze, że nie mieszkasz już w londynie-pokiwał głową, marszcząc czoło.

-dlaczego? - no wiesz, ja wiem że chodziło mu o to, że gdyby dalej mieszkała nie siedzieliby tu razem rozmawiając o niczym, ale ona o tym nie pomyślała za bardzo zajęta dopalaniem czarnego djaruma i kontemplowaniem jego blizny, którą teraz dotknęła kciukiem - skąd to masz?

-z reguły francuzi nie lubią anglików-wzruszył ramionami, nadal marszcząc czoło-to mam zzzzzz-musiał przypomnieć sobie, skąd on to ma, co mu chwilowo nie szło-wiem, już wiem. miałem chyba osiem lat i ugryzł mnie pies. no i mam-wcale nie był pewien tego co mówił. potem skojarzył fakty i przypomniał sobie więcej-to był pies naszego sąsiada, całkiem sympatyczny, do czasu.

-mhm - mruknęła, masując kciukiem ów bliznę, trzymając dłoń na jego policzku. był taki wysoki i seksowny, że mało obchodziło ją to, czy jest z francji czy uzbekistanu - musiało boleć - zmarszczyła brwi, odgarniając z twarzy włosy, które co i rusz zwiewał z powrotem wiatr.

-nie pamiętam, powinnaś nosić jakiś kapelusz. przez ten wiatr i włosy nie widać ci twarzy-pokręcił głową, gasząc papierosa podeszwą-to chyba strasznie niewygodne-nie miał pojęcia jak to jest żyć z długimi włosami, skoro nigdy takich nie miał. odgarnął jej włosy i trzymał z boku-tak jest o wiele lepiej.

-ciężko je ogarnąć, ale są miłe i przynajmniej nie jest mi zimno w kark - stwierdziła nie bardzo wiedząc po co. i tak nie byłoby jej zimno, bo miała skórzaną kurtkę z postawionym kołnierzem + chustę w kolorze ecru, tak więc jej szyja była przyjemnie opatulona i nie marzła. nie to co ręce. przysunęła się więc bliżej francois - mogę schować ręce do twoich kieszeni? wyglądają na odpowiedniejsze niż moje.

-możesz, ale nie wyjmuj z nich nic-miał masę jakichś zmiętych kartek ze swoimi złotymi myślami i notatkami, do których i tak nigdy nie zaglądał-żeby nie było ci zimno w kark powinnaś nosić jakiś gruby szalik. ta chustka nie wygląda na ciepłą-pomacał rzeczoną chustkę i skrzywił się. nie lubił takich niepotrzebnych, jego zdaniem, rzeczy. sam nosił jakąś kurtkę, czasem zakładał szalik, ale musiało być mu naprawdę zimno.

-yhm, nie będę - obiecała, bo w gruncie rzeczy było z niej grzeczne & dobre dziecko, tak więc jedynie wsunęła zmarznięte łapki do tylnych kieszeni jego luźno wiszących na tyłku rurek i tym samym przysunęła się bliżej niego, zadzierając głowę i opierając podbródek na torsie fransła - od razu lepiej, frans.

gapił się na nią i spróbował z kimś skojarzyć, ale nie mógł. teraz iść muszę i będę dopiero po 17, więc nie wiem, pewnie ona znikła ;c.

i tak nikt inny nie chce ze mną grać, więc w sumie nie wiem ;p

to niech nie znika ;d;d ja wrócę i magia zagramy dalej ;d buzi cze ;d

-co jest? - zapytała, marszcząc nos, jednak nie odsunęła się od niego, bo było jej zbyt przyjemnie, kiedy stykali się praktycznie czym tylko się dało. robiło jej się znacznie cieplej w okolicach krocza,ale o tym później. aha, nie zesikała się - ubrudziłam się czymś? tak dziwnie na mnie patrzysz - trochę ją speszył, nie powiem.

-nie, tylko zastanawiam się czy kogoś mi przypominasz-to było kolejne jego zboczenie, szukanie w ludziach czegoś, co mu się wybitnie nie podobało, podobało, albo znał. odgarnął jej włosy i przyglądał się jej twarzy z różnych stron-nie, nikogo podobnego jeszcze nie spotkałem-czyli ma plusa.